3684
post-template-default,single,single-post,postid-3684,single-format-standard,wp-custom-logo,stockholm-core-2.3,select-theme-ver-9.0,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_menu_,qode-mobile-logo-set,elementor-default,elementor-kit-3784

62ste Haarlemse Muggenronde dag 4, 20-08-2019

62sts Haarlemse Muggenronde dag 4, 20-08-2019

Wat was ik blij dat het de hele nacht geregend had dat betekent namelijk dat het overdag lekker droog blijft. Of dat zo is weet ik natuurlijk niet maar het idee is gewoon heel fijn. Tas inpakken en op naar onze thuisbasis van de deze week. Keurig netjes bonnetje inleveren voor een kop koffie en dan maar wachten op het fluitsignaal. Was een dermate laf signaaltje, dat ik niets gehoord heb en mij afvroeg waar iedereen toch bleef. Van de dame die ons elke ochtend met een brede glimlach voorziet van een heerlijke kop koffie, vernam ik dat de voorbespreking allang gaande was. Nou ja,, dan hoor ik later wel wat er is besproken. Hoorde er helaas niet veel van, maar wel dat “mijn” stoel leeg bleef, er ging gewoon niemand op zitten.

Drank voorraad slinkt al aardig dus een nieuwe aanvoer is hard nodig. Snel de boodschappen lijst doornemen wat er nodig is voor deze dag. Wilde heel graag weer naar die enorme grote winkel maar dat was niet nodig, hadden nog reserve Cola staan en de SiSi kon wel alleen gehaald worden, was geen hulp bij nodig.

De sleutels van de gezellige bus en de foerage werden weer geruild, waarna wij ons weer opstelde in rijen van… nou ja rijen,  eigenlijk gewoon achter elkaar aanrijden. Onder het toeziend oog van de vele uitzwaaiers gingen we op weg, links af, weer links af en dan rechts af. Goed en wel 3 minuten onderweg of er was een valpartij. EHBO uitstappen en snel met het zeer vakkundige oog een inschatting maken voor welke hulp er nodig was. De EHBO-wagen bleef ook stil staan waardoor er even geen EHBO dekking was in het peloton, noch een buffer tussen de laatste fietsers en overig verkeer. Nadat de deelnemer pips in onze auto werd gezet, de fiets bij onze rots in de branding DE fietsenmaker, konden wij de weg weer vervolgen. Het peloton moest (gelukkig voor ons) wachten voor de brug waardoor we snel konden aansluiten.

Aangekomen op de wielerbaan worden de fietsen in de hekken gehangen en verzamelen de kinderen zich rond hun ploegleider die de wedstrijd gaat uitleggen. Dit is zo een leuke wedstijd om te zien, dit is echt team work. Deze wedstrijd is als volgt, er start een deelnemer op de “bult” die fietst een halve grote ronde stuurt vervolgens de volgende deelnemer uit zijn ploeg voor het jury hok. Deze deelnemer fietst dan weer een halve grote kleinere ronde die lost weer een maatje af op de bult enz. enz. totdat de laatste deelnemer van een ploeg over de finish is. Tja hoe gaan we dat weer tactisch aanpassen, begin je met de snelste uit het team of juist met een minder snellere rijder? Doe je een snelle en een minder snellere samen of juist niet. Kortom dit vergt een tactiek die altijd anders uitpakt dan je denkt gewoon niet uit te leggen dus. Het blijkt dat dus gewoon dat iedere ploeg bezig is met een tactiek. Er wordt wel gestart met meerdere ploegen tegelijk. Als de eerste groep weg is dan barst er een gekkenhuis los. Iedereen rent van hot naar her over het veld, zijn longen uit zijn lijf schreeuwend om de ploegmaatjes zo hard mogelijk te laten fietsen. Nou en dat lukt, vol verbazing zie je dat elke deelnemer nog harder gaat dan je gehoopt had, zo hard zelfs dat je sommige kinderen mist zo snel gaan ze. Ongelofelijk knap elke deelnemer heeft alles, wij hebben de verbeten koppies met de tandjes weer gezien hoor. Zelfs de speaker is helemaal verbaasd hoe snel een ieder fietst, het is haast niet bij te houden welke deelnemer er over de finish komt. Het is echt zo leuk om te zien die drang om alsmaar sneller te gaan maar nog leuker dan dat is het aanmoedigen van elkaar, iedereen doet daar aan mee en zo hoort het ook. Dat is zeker ook waar de Muggenronde omdraait, we doen het met zijn allen en samen maken we de Muggenronde. Nadat alle ploegen geweest zijn en de ene na de andere ploeg aangeeft dat ze super snel gereden hebben wordt de spanning erin gehouden door de tijden niet door te geven. Het draait bij sommige ploegen om secondes maar elke seconde die je als ploeg sneller rijdt betekent ietsjes dichter bij het podium, als je er al niet op staat. Hierna moesten we ons weer opstellen om de route richting grote markt te rijden waar de wedstrijden midden op het plein worden gereden. Onderweg een zeer agressieve scooterrijder die allerlei verwensingen riep, hoe belachelijk is dat toch bij een  kinderevenement. Hier kunnen wij gewoon niets tegen doen, ook de verkeersregelaars niet, die moet je daar dan ook niet op af sturen. Helaas werd het wel gevraagd of er een verkeersregelaar deze man wilde aanspreken, ik vind dat gewoon geen goed idee. De verkeersregelaar hoort van alles en nog wat terwijl hij dat absoluut niet verdiend. Ook overig verkeer vindt het blijkbaar de normaalste zaak van de wereld om tekens te negeren en gewoon door te rijden. Maar goed rustig blijven in de auto en aan proberen te sluiten, bijna op locatie.

De parcours opbouwers hebben gelukkig nog wat hulp gekregen van een oud vrijwilliger die vaker een parcours had uitgezet. Het rijden naar de Grote Markt was onwijs spannend, we reden door straten die doodlopend waren en we gingen gewoon met zijn allen de straat in waar een stopbord stond. Stiekem onwijs stoer toch, zo met zijn allen de verkeerstekens negerend. Aangekomen op de Grote Markt was er al zoveel publiek, terrassen zaten vol en de zon scheen heerlijk.

Nadat de voorzitter de loco Burgemeester verwelkomde met een bos bloemen was het tijd om het startschot te geven voor het verkennen van het parcours door de muggen. Wat hij ook deed er kwam geen startschot, lijkt onze defensie wel die moeten ook “pang – pang” roepen. Na deze deceptie werd er maar geroepen klaar voor de start: AF. En daar gingen ze onder het toeziend oog van dat vele publiek die ze vol bewondering aan moedigde. Wat gaan ze weer vlot en soepel door de pylonen, over de wip en dat alles op volle snelheid, Zoals onze voorzitter fijntjes maar  terecht opmerkte, “iedereen kan hard rijden op een fiets maar dit slalommen vergt een stuurmanskunst”, die de beste stuurlui die aan wal staan niet bezitten.

Opeens hoorde wij de sirene van een ambulance, die reed langs het stadhuis en kwam vervolgens achter de Grote Markt tot stilstand. Niet veel later kregen wij de melding dat er een trauma Helikopter zou landen op de Grote Markt. Dit betekende werk voor de BHV-ers, doordat er maar twee BHV-ers waren, moesten er snel een aantal vrijwilligers aangewezen worden als BHV-er. Binnen een poep en een scheet was er ruimte gemaakt voor de Helikopter. De kinderen achter de hekken geplaatst en het parcours leeg gemaakt. Daar kwam de gele vogel met draaiende propellers naar beneden, de wind van die propellers was zo hevig dat de hekken bijna omwaaide. De aanwezige politie was zeer onder de indruk van de discipline van de deelnemers en dat het allemaal zo vlot geregeld was. Een ploegleider die al jaaaaaaaaaren meedoet heeft dit nog nooit meegemaakt, maar het is wel weer iets voor in de boeken. Ondertussen werd ook de hulp gevraagd van het publiek, namelijk of zij bij vertrek de hekken wilde vasthouden om ongelukken te voorkomen. Uiteindelijk vertrok de helikopter weer en hielp de politie mee om het parcours weer in de originele opstelling uit te zetten. De wedstrijd kon weer doorgaan, gelukkig. Na dit bijzondere intermezzo  ging de wedstrijd weer vlot verder en resterende deelnemers de wedstrijd uit. Als laatste werd de ploegenachtervolging gereden, de hele wedstijd maakte wij ons zorgen om een uitstekende poot en ja hoor, een deelnemer raakte de poot. Kleine schaafwond en geschrokken moeder tot gevolg.

Nadat de laatste ploeg over de finish was weer vlot verzamelen, we hebben tenslotte enige oponthoud gehad, voor de foto van 2019 en daarna de vrijwilligers foto. Deze zijn weer goed gelukt, ik weet het zeker. Het is tijd voor de prijs uitreiking, de voorzitter vraagt of de kinderen rond de “ster” willen zitten, en laten ze nu precies om de “ster” zitten. We zijn er allemaal verbaasd van. De truien en het klassement wordt bekend gemaakt. Bloemen worden uitgedeeld aan de EHBO-ers door de ouders die zo blij met ze zijn, wij zijn ook blij met de EHBO-ers. Er worden ook bloemen gegeven aan de voorrijders die vandaag voor de laatste keer aanwezig waren. Deze taak moet men niet onderschatten want ook dit vergt aandacht en juiste inschatting met betrekking tot snelheid. Super bedankt heren voor het voorrijden.

En dan stellen wij ons weer op om naar Kennemerland te gaan, als we daar zijn gaat een ieder snel naar huis want het is tenslotte Bowling avond. Jawel alle deelnemers, die mee willen, hebben vanavond een avondje uit naar de Bizon Bowling. Gelukkig is morgen onze rustdag dus het mag een latertje worden.

Donderdag hebben we de langste dag van deze ronde, dus probeer dan wel woensdag op tijd naar bed te gaan, spaar je krachten en vlam op donderdag.

Is dit alles denk je, kon je nou niets meer schrijven? Nee dit was niet de laatste zin van dit verslag. Ik wil natuurlijk nog alle deelnemers bedanken voor deze dag. Hoe bijzonder is het geweest? Weggestuurd voor het echie door de BHV, gedwongen op de grond stil zitten en luisteren naar wat er komen zou gaan komen. Jullie zijn allemaal super, hebben zo goed meegewerkt en geluisterd naar de aanwijzingen die gegeven werden. Daar kunnen de vrijwilligers nog wat van leren. Kortom apen- trots dat jullie de deelnemers zijn van deze 62ste Haarlemse Muggenronde. Mochten jullie nog vragen hebben over de dag van vandaag en van wat je hebt meegemaakt, praat erover en stel de vragen!!!! Wij zien jullie heel graag donderdag weer voor een nieuwe dag met net zulk mooi weer, plezier en pret.